O salario é o pago que a burguesía nos fai a cambio do noso traballo.
Con este, o empresario cobre o custo da vida humana: un teito baixo o que caer mortos tras a xeira laboral e un prato de comida na mesa, para que poidamos volver producir ao día seguinte. Ademais, o salario espera tamén pagar pola alimen-tación e os estudos dos nosos fillos, para que no futuro poidan ser man de obra. Este “pacto” capitalista, que os comunistas nunca aceptamos, non se cumpre. O salario xa non nos chega para pagar a compra do super-mercado nin para adquirir unha vivenda, nin sequera para pagar un alugueiro, e menos aínda para cubrir o custo dunha residencia estudantil para os nosos fillos.
Debemos criminalizar o criminal e reivindicar o lexítimo. Toda a riqueza a producimos nós, as traballadoras e os traba-lladores. Non temos que mendigar o que nos pertence por dereito. Poder comer e vivir baixo un teito é un dereito que che pertence. Se non o tes, tómao, é teu. O verdadeiro crime é lucrarse do traballo alleo e da necesidade da nosa clase. A vivenda e os alimentos non deben ser mercadoría.
A quen todo produce, todo lle pertence.